
බුදු සමිඳුගේ නෙතින්.. ගලා කරුණා දහර..
ඇවිල ගිය සිත් සතන්.. නිවී සැනසී ගියා..
එකම බන පදයෙනුත්.. ගලා නැණ රැස් දහර..
අඳුරු ජීවිත පුරා.. එළිය විහිදී ගියා..
දුගී පැල්පතේ හෝ.. බමුණු සිටු කුලේ හෝ..
දුකින් මුදවාගන්ට.. බොහෝ දුර වඩිනවා..
මහ වැස්සේ තෙමෙනවා.. හිරු රැසින් දැවෙනවා..
කුසගිනිද දැනෙනවා.. බුදු සමිඳු වඩිනවා..
මිහිරි බන දෙසනවිට.. අමා ගඟ ගලනවා..
කන් යොමා අසනවිට.. සිත සෝක නිවෙනවා..
ගුණ නුවණ වැඩෙනවිට.. සසර දුක ගෙවෙනවා..
බුදු ගුණය සිතනවිට.. නිවන් සුව දැනෙනවා..
වඩිනවිට පිඩු සිඟා.. නෙත් කැළුම් බිම යොමා..
බෙදන්නට දන් පිඩක්.. අනේ මට බැරි වුණා..
සිරිපතුල් වෙහෙසුණා.. අප ගැනම සො